Ένα απο τα μεγαλύτερα μυστικά στην εκπαίδευση ενός σκύλου, είναι η σωστή διαχείριση του περιβάλλοντος του. 

Αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε το περιβάλλον ενός σκύλου, δεν μπορούμε να τον εκπαιδεύσουμε σωστά και με αποτελεσματικότητα.

Παίρνοντας ένα κουτάβι στο σπίτι, θα διαπιστώσουμε πως κάνει πληθώρα συμπεριφορών, που για εμάς είναι δυσάρεστες. Για τον σκύλο, όμως,είναι απόλυτα φυσιολογικές.

Το κουτάβι, σύντομα θα χρειαστεί να κάνει την ανάγκη του. Αν δεν προνοήσουμε, τότεσίγουρα θα έχουμε κάποιο “ατύχημα”

Σ αυτήν την ηλικία αλλάζει τα δόντια του και εχει ανάγκη να μασήσει αντικείμενα που θαανακουφίσουν την ένταση της οδοντοφυίας.

Θα θέλει να δοκιμάσει την υφή των πραγμάτων που το περιτριγυρίζουν, να σκάψει και να παίξει τρέχοντας εδω κι εκει.

Όλες αυτές οι συμπεριφορέςείναι απόλυτα φυσιολογικές, που πρέπει να κάνει το κουτάβι μας, μεγαλώνοντας και γνωρίζοντας τον κόσμο που το περιβάλει.

Αν για όλες αυτές τις φυσιολογικές συμπεριφορές ,“ διορθώνουμε” τον σκύλο μας, φωνάζοντας ή ακόμα χειρότερα χτυπώντας τον, θα του έχουμε φέρθει άδικα και το μόνο που θα έχουμε πετύχει, θα είναι να χαλάσουμε την προοπτική μιας σωστής μελλοντικής σχέσης μεταξύ μας. 

Η σωστή σχέση μεταξύ του σκύλου μας και εμάς είναι απαραίτητη είτε για μια απλή ισσοροπημενη συμβίωση - εξάλλου ο λόγος που οι περισσότεροι υιοθετούμε ένα σκύλο είναι η απόκτηση ενός φίλου - είτε

Εύλογα όμως προκύπτει το ερώτημα.....Και τι κανουμε ? Αφήνουμε τον σκύλο να κάνει ανεπιθύμητες συμπεριφορές χωρίς να του λέμε τιποτα?....Πως θα μάθει τι πρέπει να κάνει?

Αυτή είναι η στιγμή που θα χρησιμοποιήσουμε ένα απο τα μεγαλύτερα μυστικά της εκπαίδευσης ενος σκύλου: Την σωστή διαχείριση.

Ενας σκύλος( ή κουτάβι), απο την πρώτη κιόλας μέρα που θα έρθει στο σπίτι μας πρέπει να μάθει σε μια ρουτίνα. Το δέσιμο στο λουρί, ο περιορισμός σε κρειτ ή σε πάρκο ήσε κάποιον χώρο που θα κρίνουμε ότι είναι ασφαλής για το ζώο, όλα είναι μέρος μιας διαδικασίας εκπαίδευσης και διαχείρισης των συμπεριφορών που θα κάνει το σκυλί. 

Ο χρόνος και ο τρόπος που θα εισάγουμε το σκύλο μας σε όλα αυτά τα νέα δεδομένα εξαρτάται απο την ηλικία, το ταμπεραμέντο του σκύλου και την δική μας καθημερινότητα (ποτέ δεν αφήνουμε το σκύλο, παραπάνω απ’ οτι αντέχει, περιορισμένο και σίγουρα δεν κάνουμε το δέσιμο, μόνιμη κατάσταση ζωής). 

Περιορίζοντας το κουτάβι μας, με όποιον απο τους παραπάνω τρόπους, μπορούμε πολύ πιο εύκολα και γρήγορα να του μάθουμε πού επιτρέπεται να κάνει ελεύθερα τις ανάγκες του και  αποφεύγουμε  έτσι τα “ατυχήματα” στο σπίτι. 

Αν θέλουμε να κάνουμε δουλειές στον κήπο και ο σκύλος μας ενοχλεί, μπορούμε απλά να τον δέσουμε - δίνοντάς του ένα νόστιμο κόκαλο να μασουλά.

Το δέσιμο , ή ο περιορισμός, θα γίνει μια ευχάριστη συνήθεια (αφού θα  συνοδεύεται απο μια ευχάριστη συμπεριφορά, το μάσημα).

Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει ένα κουτάβι να τριγυρνά ελεύθερο ενώ λείπουμε απο το σπίτι. Αυτό μπορεί να γίνει μετά την ηλικία των 15 μηνών και πάντα ανάλογα την φυλή του.

Συμπεριφορές που επιβραβεύονται, επαναλαμβάνονται. Γίνονται συνήθειες.

Θα μπορούμε έτσι, χωρίς φωνές να τον προφυλάξουμε απο “κακες¨ συμπεριφορές που μπορεί να γίνουν πολύ ενοχλητικές συνήθειες.

Βέβαια, υπάρχουν και άλλες συμπεριφορές, όπως το σκάψιμο, το γαύγισμα, το μασούλημα των επίπλων, το δάγκωμα κατα την οδοντοφυία, που είναι αυτοενισχυόμενες και αυτές θα πρέπει να διακόπτονται ήπια και να επαναπροσδιορίζονται.

Στην εκπαίδευση, σημαντικότατο ρόλο έχει η πρόληψη.  Καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να“θεραπεύεις”.